No i nadszedł TEN dzień.

Tak... Może niektórym wyda się to błahą sprawą, ale dla nas jest to jakieś postawienie krechy w życiorysie naszego dziecka. Krechy, za którą już nie będzie naszym małym bąbelkiem śpiącym wciąż w łóżeczku, które kupiliśmy gdy miała jeszcze kilka tygodni do przyjścia na świat... - bo tu właśnie o to ŁÓŻECZKO chodzi.

  Faktem jest, że to nasze dziecię i tak długo w tym swoim niemowlęcym łóżeczku wytrzymało, bo aż 3,5 roku! :) Tyle czasu jej z niego nie wypuszczaliśmy :) Co prawda łóżeczko było bardzo funkcjonalne, bo można było zdjąć całą przednią ściankę i w ten sposób zrobić zwyczajne, choć dość małe, łóżko otwarte, ale i tak, jak już wspomniałam, nadszedł w końcu TEN dzień. Dzień, w którym to, gdy przyszliśmy wieczorem przykryć tego naszego "niemowlaka" (bo rozkopywanie się w nocy to jej specjalność) zauważyliśmy mocno zszokowani, że owe łóżeczko najnormalniej się skurczyło!!! Otóż pięta naszego dziecia wystawała pomiędzy szczebelkami, a głowa wypychała wręcz wezgłowie. Tak. Tak dziwne teraz robią te łóżeczka :)

  No więc następnego dnia, zabraliśmy się do Ikei i kupiliśmy takie „dorosłe”. Hela od razu urosła co najmniej kilka centymetrów i uważa się teraz za całkowicie dojrzałą już osóbkę J

Przed:

Po:

  Czy wygląda to lepiej? Nie wiem… Takie małe słodkie łóżeczka chyba zawsze będą lepiej dopasowywały się do wnętrza niż te pełnowymiarowe, ale cóż zrobić... jak mus to mus J

 Kocham biel, szarości, beże i pastele, ale gdy szukałam inspiracji przy tworzeniu pokoiku dla Heli, zafascynowało mnie doszczętnie połączenie różu i zieleni. I to tak bardzo, że nie było już mowy o innych kolorach. :)

Ściskam,